5 vrijstaande woningen, 50 twee-onder-één-kap woningen, 60 rijwoningen | elst [gld] | opdrachtgever: kwp projecten | aannemer: Veluwezoom verkerk | ontwerp: ab hans [werkzaam bij arx]
De Lanenbuurt is een onderdeel van de uitbreidingswijk Westeraam in Elst. In twee fases wordt een totaal van 115 woningen gebouwd.
Uitgangspunt in het ontwerp is de kap die telkens als een deken over de diverse woningen is gedrapeerd. Door de verschillende kaprichtingen en assymetrische kapvormen ontstaat een dynamisch straatbeeld. Dit wordt versterkt wordt door de gevarieerde gevelcomposities waarin de kap ook een nadrukkelijke rol op zich neemt.
24 appartementen, half verdiepte parkeergarage | Enschede | opdrachtgever: de woonplaats | ontwerp: ab hans [werkzaam bij arx]
Op een aantal locaties in de wijk Stadsveld in Enschede moesten de nieuwe inbreidingsplannen parels in de wijk worden om zo toekomstige ontwikkelingen te prikkelen.
Op één van de locaties is een solitair appartementengebouw ontworpen met een zeer uitgesproken materialisering. Gedicteerd door de verkaveling en het gebruik heeft het hoofdgebouw een aantal sculpturale ingrepen ondergaan. De schuine vlakken die hierdoor zijn ontstaan worden geacentueerd door het kleur en materiaalgebruik. De bovenbouw zal in donkere leisteen worden uitgevoerd en de onderbouw en binnengevels in een contrasterende rode gevelbetimmering. De open kopgevels zijn gericht enerzijds gericht op een plein in de wijk en anderzijds op een stadsbos.
5 geschakelde woningen, 2 twee-onder-een-kap woningen, 21 rijwoningen | enschede | opdrachtgever: de woonplaats | ontwerp: ab hans [werkzaam bij arx]
Een inbreidingsplan in de wijk Stadsveld in Enschede heeft geleid tot een ontwerp waarin de 24 van de 29 lichte modernistische woningen een eiland vormen in de wijk. De gevels zijn vanuit het gebruik en toch zeer grafisch ontworpen. Een doorgaande transparante plint vormt de basis voor een bovenliggend vlak met een sterk ritme.
De achterzijde van de woningen is als volume in een contrasterende grijze gevelplating uitgevoerd waardoor de hoogte van de woningen wordt benadrukt.
Tegenover het plangebied komen 5 woningen welke meer aansluiting zoeken bij de bestaande belendingen. Door een gelijke kapvorm vormt de nieuwbouw een logische voortzetting van het straatbeeld.
36 woongebouwen | zeeland | prijsvraag het zeeuwse gezicht – nieuw tij
Het Zeeuwse landschap zal in de nabije toekomst plaats moeten bieden aan woningbouw. Hierbij is het van groot belang dat de identiteit van Zeeland niet onnodig verstoord wordt. Het “PODIUM” is een concept dat het landschap centraal stelt en de noodzakelijke woningbouw transformeert tot drager van het Zeeuwse landschap.
Het “PODIUM” is ontworpen als een verdedigingswerk voor het landschap. Een ring van gemetselde steunberen vormt met vloedplanken een robuuste buitenschil waarbinnen 12 wooneenheden zijn ondergebracht. Bij hoog water kunnen extra vloedplanken tussen de steunberen worden geschoven zodat ook in waterrijke gebieden met wisselende waterstanden kan worden gewoond.
De binnentuin krijgt een arena-achtig karakter door de tribune-trap die de toegang vormt naar tot het eerste woonniveau. De woningen zijn zodanig ontworpen dat alle woonfuncties aan de buitenschil zijn gesitueerd en de verkeersfuncties aan de binnenschil. Deze vormen een geluidsbuffer naar de gezamenlijke binnentuin. De woningen verplaatsen per bouwlaag één segment, waardoor de verdiepingen van de woningen niet recht boven elkaar zijn gelegen. Deze getordeerde organisatie zorgt voor een groter zichtveld op de omliggende natuur.
36 “PODIA” zullen worden uitgestrooid over het Zeeuwse landschap. Elk “PODIUM” krijgt zijn eigen daktuin die afhankelijk van de context zal worden ingericht. Hierin zijn agrarische of recreatieve invullingen denkbaar.
De daktuinen zullen door de bewoners van het “PODIUM” worden beheerd. Dit zal niet alleen de onderlinge betrokkenheid tussen de bewoners stimuleren, maar ook het verantwoordelijkheidsbesef voor de natuur. Zoals vroeger landerijen door de boeren werden onderhouden zal in de toekomst steeds vaker de verantwoordelijkheid bij de bewoners komen te liggen.
Op een inbreidingslocatie in het Gelderse Zeddam zijn een aantal vrijstaande en dubbele woningen geprojecteerd die aansluiting zoeken op de karakteristieken van de wijk. De uitstraling is eigentijds, maar niet confronterend.
Aansluiting is met name gevonden in de korrelgrootte, ordening, oriëntatie, kapvormen en kaprichtingen.
Aan de Noordzijde wordt de straat begeleid door een aantal dubbele woningen waarvan de “boekensteunen” onderling verschoven zijn waardoor er een zekere intimiteit ontstaat.
De bebouwing aan de zuidzijde is enigszins symmetrisch van opzet waardoor een rustig straatbeeld ontstaat. De over dwars geplaatste, gekoppelde, vrijstaande woningen vormen het zwaartepunt van het plangebied. Tegelijkertijd wordt door de verschillen in kaprichtingen, gevelbehandeling en kleuren een individualiteit meegegeven die het losse, informele karakter van de bebouwing onderstreept.
18 appartementen, commerciële ruimtes, half verdiepte parkeergarage | lobith | opdrachtgever: vryleve | aannemer: goldewijk | ontwerp: ab hans [werkzaam bij arx]
De historische architectuur van Lobith is de inspiratiebron geweest voor het plan voor 18 appartementen met commerciële ruimtes in het centrum van het dorp.
De karakteristieke materialen, de schaal en de ritmiek van de oorspronkelijke regionale bebouwing zijn vertaald in een plan dat met een zekere vanzelfsprekendheid zijn plaats vindt in de historische kern.
vrijstaande woning | winterswijk | opdrachtgever: familie d | aannemer: wbc bouw | ontwerp: ab hans [werkzaam bij arx]
De vorm van de kavel en de vraag naar zoveel mogelijk privacy voor de bewoners, zijn het uitgangspunt voor het ontwerp van deze woning.
De woning heeft een ’taartpunt’ als grondvorm waartegen aan beide zijden een volume met een lessenaar dak is geschoven.
De straatzijde is vrij gesloten, terwijl de achterzijde bijna geheel transparant is. Dit is gedaan om een optimaal uitzicht op de tuin en de achtergelegen bosrand te creëren.
wonen in noodoverloopgebieden | ooijpolder | afstudeerplan academie van bouwkunst arnhem | 2004
Wonen in een badkuip of een skelet als nieuw begin? Na de hoge waterstanden van 1993 en 1995 worden dijkophogingen niet langer als de oplossing gezien in de strijd tegen het oprukkende water. Hogere dijken zijn kwetsbaar en minder stabiel waardoor de kans op doorbraken alleen maar groter wordt. Als nieuwe oplossing voor het hoogwaterprobleem wordt gedacht aan noodoverloopgebieden die bij extreem hoog water onder water worden gezet om verderop gelegen stedelijke gebieden tegen overstroming te beschermen. Een commissie onder leiding van David Luteijn onderzocht de consequenties van noodoverloopgebieden. De commissie stelt het kabinet voor om gebieden in te richten als tijdelijke waterberging. Bestaande dorpskernen in de noodoverloopgebieden worden beschermd door nieuw aan te leggen ringdijken.
Voor de bewoners van de buitengebieden is geen aandacht in het rapport van de commissie. Zij zullen gebruik moeten maken van een schaderegeling als hun woning wordt aangeboden aan het water. In het project ‘wonen in waterland’ doe ik een voorstel voor de inrichting van noodoverloopgebieden waarbij het buitengebied toch leefbaar kan blijven. Hierdoor zullen ook voorkomen worden dat de beschermde dorpskernen grote eilandjes in uitgestorven polders worden.
Mijn project richt zich op de Ooijpolder nabij Nijmegen, waar dit gebied de voorkeur van de commissie heeft om ingericht te worden als noodoverloopgebied. Mijn plan is puur gericht op het vervangen van bestaande bouw om de bebouwingsdichtheid van de polder te behouden. Vanzelfsprekend mag de nieuwe bebouwing geen schade ondervinden van eventuele overstromingen. Sterker nog: de woningen moeten bewoonbaar blijven tijdens een periode van 3 tot 6 weken van hoog water. Traumatische evacuaties behoren dan meteen tot het verleden.
De basis van de nieuwbouwplannen wordt gevormd door een modulair skelet. Dit skelet is dermate duurzaam, functioneel en flexibel dat het als drager van alle vervangingsnieuwbouw kan dienen. Om dit aan te tonen zijn ontwerpen gemaakt van twee voorbeelden van bebouwingstypologieën die karakteristiek zijn voor de Ooijpolder: een rij dijkwoningen aan de Ooijse Bandijk en een boerderij die midden in de landerijen bij Erlecom is gelegen.
Aangezien Luteijn verwachtte dat de noodoverloop eens in de 1250 jaar onder water gezet zal worden, moet de infrastructuur van de skeletten een veel langere periode overbruggen dan normale bebouwing. Door de klimatologische veranderingen zullen in de toekomst perioden aanbreken waarin de Ooijpolder en dus ook de skeletten geruime tijd niet bereikbaar of leefbaar zijn. De skeletten vormen een solide basis die bestand is tegen alle klimaten.
‘het skelet symboliseert niet alleen het einde, maar ook het begin; het houdt van het lichaam bij elkaar’.
Naast de ecologische veranderingen en de veranderingen die de inrichting tot noodoverloopgebied tot gevolg zullen hebben, zijn ook ingrijpende maatschappelijke ontwikkelingen te verwachten. Het is daardoor onduidelijk hoe het ‘vlees’ en de huid van woningen er de komende eeuwen zal komen te zien. De invulling van het skelet zal mede afhankelijk zijn van de mogelijkheden van de aanwezige natuur en zijn gebruikers. Het skelet zal verschillende malen ‘afsterven’, waardoor opnieuw kolonisatie zal ontstaan. ‘het skelet symboliseert niet alleen het einde, maar ook het begin; het houdt van het lichaam bij elkaar’.
Tijdens de afsluitende expositie van afstudeerders is het plan geselecteerd als beste studentenplan en genomineerd voor zowel de landelijke als internationale archiprix. Om het feest compleet te maken kreeg het ook het meeste stemmen voor de publieksprijs.
6 starterswoningen | keijenborg | opdrachtgever: lebbink | ontwerp: ab hans [werkzaam bij arx]
Hoe benut je vrijkomende agrarische gebouwen om starters op de woningmarkt aan betaalbare woningen te helpen? Dit project speelt in op die actuele vraag. De verbouwing van een buiten gebruik geraakte stal tot starterswoningen draagt bovendien bij aan het vitaliseren van het platteland.
Uitgangspunt in het ontwerp is de hoofdvorm die intact wordt gelaten en versterkt door helder materiaalgebruik en door de toegepaste gevelopeningen. Door middel van verticale en horizontale doorsnij-dingen wordt een blik in het volume gegund. Een interne gaanderij zorgt voor de ontsluiting van de woningen. Op drie plaatsen zijn vanaf deze gaanderij verticale doorsnijdingen aangebracht.
Deze zorgen tevens voor de daglichttoetreding van de op de verdieping gelegen slaapvertrekken.
De gevels refereren met de zwarte houten delen naar de in de regio veel voorkomende schuren. Het dak wordt voorzien van
oorspronkelijke oud Hollandse dakpannen. De gevels zijn voorzien van grote contrasterende openingen waardoor de hoofdstructuur intact blijft.
17 rijwoningen, 6 patiowoningen | zelhem | opdrachtgever: mvo projecten | aannemer: ten brinke | ontwerp: ab hans [werkzaam bij arx]
De locatie voor deze 23 woningen is gelegen aan de rand van Zelhem grenzend aan het buitengebied op de hoek van de Hummeloseweg en de Orchideestraat. De inrichting van de locatie sluit aan op het groene karakter van het omliggende gebied; aan de Orchideestraat voornamelijk door het behouden van de eiken en aan de Hummelose-weg door de groen ingerichte ruimten tussen de woningen en de weg.
Door de houten gevelbekleding en de groene erfafscheiding ontstaat er een sterk natuurlijk accent dat goed past bij de sfeer van de omgeving. Ook is er aansluiting gezocht op het kleinschalige karakter van de omliggende bebouwing.
